Zadośćuczynienie za mobbing nawet bez rozstroju zdrowia

Przepisy prawa pracy warunkują prawo do zadośćuczynienia za mobbing od jego negatywnego wpływu na stan zdrowia pracownika. Taki związek nie jest konieczny przy roszczeniu cywilnym o zadośćuczynienie. Katarzyna Fiedeń prawnik w kancelarii BKB Baran Książek Bigaj

Z przepisów kodeksu pracy wynika, że pracownikowi, który doznał mobbingu lub wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, przysługuje roszczenie o odszkodowanie (art. 943 § 4). Na gruncie k.p. pracownikowi przysługuje także inne roszczenie w związku z mobbingiem – tj. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę (art. 943 § 3 k.p.). Możliwość dochodzenia zadośćuczynienia z tytułu mobbingu na gruncie k.p. dotyczy jednak wyłącznie tych pracowników, u których mobbing wywołał rozstrój zdrowia.

Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 7 maja 2009 r. (III PK 2/09), możliwość dochodzenia przez pracownika zadośćuczynienia z tytułu mobbingu na gruncie przepisów prawa pracy aktualizuje się wyłącznie w przypadku doznania przez niego rozstroju zdrowia. Rozstrój zdrowia powinien być jednak kwalifikowany w kategoriach medycznych, nie zaś bazować na subiektywnym odczuciu smutku, przygnębienia, żalu czy innych negatywnych emocjach osoby mobbingowanej. Jak wskazuje dalej SN, przepis k.p. statuujący możliwość dochodzenia zadośćuczynienia przez pracownika z tytułu mobbingu tworzy mechanizm znany z przepisów kodeksu cywilnego w zakresie dóbr osobistych, polegający na majątkowej ochronie prawnej zdrowia pracownika w środowisku pracy.

Po pierwsze: spełnienie definicji

Aby pracownik mógł dochodzić zadośćuczynienia z tytułu...